açıq — sif. 1. Qapalı olmayan, örtülü olmayan. Açıq pəncərə. Açıq qutu. Açıq kitab. – Səhər Sona yuxudan ayılıb medalyonu açıq z. gördü. N. N.. // Qıfılsız, bağlı olmayan. Açıq şkaf. Açıq qapı. 2. Örtüksüz, üstü örtülü olmayan, damı olmayan. Açıq səhnə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
acıq — is. Hirs, hiddət, qeyz, qəzəb. Acığın cana ziyanı var. (Ata. sözü). <Əziz bəy:> Bir güzgüyə bax, gör gözlərin acığından qan çanağına dönübdür. M. F. A.. İçərimdə zəhərli ilan kimi bir acıq və kin qıvrılırdı. M. İ.. Cəmil . . güləndə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
açıq-aydın — z. və sif. bax açıq (12 13 cü mənalarda). Açıq aydın məsələ. Fikrini açıq aydın söyləmək. Açıq aydın danışmaq. – Dostumuzun açıq aydın baxışlarından; Mavi suya nur tökülür, mənalar yağır. S. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
açıq-açığına — z. Açıq bir surətdə, gizlətmədən, qorxmadan, çəkinmədən. Lakin Əhməd pəncərələrə tərəf nə üçün baxdığını açıq açığına Cəmiləyə deyə bilmirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
açıq-aşkar — bax açıq aydın. Ölümsüzdür açıq aşkar açılan güllə; Qara həsəd gizli gizli yeyir ürəyi. B. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
açıq-saçıq — sif. və zərf 1. Pərişan, nizamsız, dağınıq. 2. Açıq, ədəb xaricində, hər şeyi olduğu kimi, öz adı ilə. Açıq saçıq danışmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
acıq-qıcıq — is. dan. Birisini acıqlandırmaq, hiddətləndirmək. Acıq qıcıq vermək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nəhif — ə. açıq, zəif … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müsərrəh — ə. açıq aydın söylənmiş; açıq izah edilmiş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
izah — ə. açıq, aydın, ətraflı surətdə anlatma, ifadə etmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
münsərih — ə. açıq, aydın, zahirdə olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
